با قرآن در صحنه های زندگی - پای منبر معرفت

منتشر شده در پنج شنبه, 16 خرداد 1392 13:54

نوشته شده توسط کارگروه فرهنگی

بازدید: 2233

دستورهای جان بخش قرآن کریم همه زوایای زندگی انسان را در بر گرفته و آنچه را که انسان در مسیر تکامل خویش بدان نیازمند است در اختیارش می گذارد و چون خود نور است پیروانش را نیز در دو سرا نورانی می کند.

قرآن وسیله نجات انسان از هلاکت و باعث هدایت او از ضلالت و داروی شفاع بخش او از امراض روحی و سبب رهایی او از عذاب الهی دانسته شده است.

علی (ع) فرمود: «علیکم بکتاب الله فانه الحبل المتین و النور المبین و الشفاء النافع والرای الناقع و العصمه للمتمسک والنجاة للمتعلق ؛کتاب خدا را محکم بگیرید زیرا رشته ای است محکم و نوری است آشکار و دارویی است شفابخش و سیراب کننده ای است که عطش را فرو می نشاند.هرکس به آن تمسک جوید او را نگاه می دارد و هرکس به دامنش چنگ زند نجاتش می دهد.» (1)

نکته دیگر اینکه قرآن باعث نورانیت و صفای باطن و وسیله زدودن زنگار از اعماق دل می شود.

پیامبر و امامان (ع) که خود قرآن ناطق و مفسر واقعی قرآن بودند در میدان عمل نیز پیاده کردن دستورات قرآن را اصلی ترین وظیفه خود می دانستند و از بدو تولد تا لحظه دیدار پروردگار همواره جلوه های نورانی زندگی خویش را با عطر دلاویز قرآن معطر می ساختند.

لذا در روایتی پیامبر اکرم (ص) فرمود: «اذا لتبثت علیکم الفتن کقطع الیل المضلم فعلیکم بالقرآن؛ هرگاه فتنه ها مثل پاره شب ظلمانی بر شما وارد شد شما تمسک به قرآن مجید داشته باشید» (2)

و مهم تر اینکه پیامبر خدا در آخرین لحظات زندگی فرمودند:« انی تارکم فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی اهل البیت ما ان تمسکتم لن تضلوا ابدا ؛من دو چیز ارزشمند بین شما به امانت می گذارم یکی قرآن و دیگری عترتم.اگر به آنها تمسک جویید هرگز گمراه نمی شوید.» (3)

تفکر در قرآن:

سبک و آهنگ قرآن به گونه ای است که خردمندان را به تفکر و تعمق در آیات خویش فرا می خواند و می فرماید: «انا انزلناه قرآنا عربیا لعلکم تعقلون؛ ما قرآن را به زبان عربی نازل کردیم شاید شما اندیشه کنید.» (4)

و آن کسانی را که در آیات قرآن تدبر نمی کنند سرزنش کردند فرموده است: «افلا یتدبرون القرآن ام علی قلوبهم اقفالها ؛ آیا در قرآن نمی اندیشند یا بر دلهایشان قفل خورده است.» (5)

از این رو قاری قرآن نه تنها باید قرآن را با اسلوبی متین و زیبا قرائت کند بلکه باید در آیات آن تفکر و اندیشه کند و از این راه ارتباط عمیق با قرآن برقرار نماید.

حضرت رضا(ع) فرمود: «اگر بخواهم می توانم قرآن را در کتر از سه روز ختم کنم ولی هرگز از آیه ای عبور نمی کنم مگر آنکه در محتوای آن و اینکه چه زمانی و درباره چه موضوعی نازل شده اندیشه می کنم.از این رو ختم آن سه روز طول می کند.»(6)

عشق به قرآن:

کلام معشوق نزد عاشق بسیار شیرین و شنیدنی است. ائمه(ع9 عاشقان واقعی خدا بودند و با تلاوت قرآن با او ارتباط برقرار می ساختند. به راستی قرآن کتاب نا متناهی و بی پایانی است که هر چه بینش ها وسیع تر و دیدها عمیق تر شود و هر چه درباره آن تحقیقات و مطالعات زیادتری انجام گیرد ، رموز و اسرار آن رخ می نماید و حقایق نویی از آن کشف می شود از کتابی که از جانب خدا برای هدایت بشر فرستاده شده جز این انتظاری نیست .

این کتاب بسان خورشیدی است که محیط تاریک جامعه بشری را روشن می سازد لذا پیامبر فرمود: «القرآن ظاهره انیق و باطنه عمیق؛ قرآن ظاهری زیبا و باطنی عمیق دارد.» (7)

 

امیرمومنان علی(ع) فرمود: «قرآن مشعل فروزانی است که فروغ و تابش آن به خاموشی نمی گراید و دریای عمیقی است که فکر بشر به ژرفای آن نمی رسد.»

خداوند به همه ما توفیق عمل کردن به این کتاب ارزشمند الهی را مرحمت بفرماید.

منابع:

1) نهج البلاغه /خطبه 175

2) اصول کافی/شیخ کلینی/ج4/ص 398

3) فروع کافی/ج8/ص323

4) قرآن کریم/سوره یوسف/آیه2

5) قرآن کریم/سوره محمد/آیه24

6) مناقب /شهرآشوب/ج4/ص360

7) اصول کافی/شیخ کلینی/ص591

                            سید ابوذر جعفری

 كارشناس امور قرآنی اداره تبلیغات اسلامی شمال غرب تهران

منبع: سایت مداحان قم

اضافه کردن نظر