«میل وصال»

منتشر شده در چهارشنبه, 28 اسفند 1387 23:23

نوشته شده توسط امیرحسین فلاح

بازدید: 5906

«میل وصال»

گفتم به یار رویی بر مانمى نمایى                  گفتا كه نیك بنگر،شایدكنارمایى

گفتم چرا نهانى ، اى ماه عالم آرا            گفتا حجاب گشته ،این چون و این چرایى

گفتم چه خواهى از من ، تا سر نهم به پایت                     گفتا كه مرغ جانت ،گیرد رَه رَهایى

گفتم كه مرغ جانم ، دارد هواى رویت                          گفتا بگو ببازد،جان درغم جدایى

گفتم دَمى نظركن ،براین گداىِ كویَت                  گفتا ز ما عنایت ،شد بر تو این گدایى

گفتم كجا ببویم ،عطر گل وجودت                     گفتامیان باغى ،درشهرِ آشنایى

گفتم كه تار و پودم ،میل وصال دارد                     گفتا اگر نباشد،این مدّعا ریایى

گفتم به خواب دیدم ،دوش ازتو یك تبسّم                    گفتا به خواب دیدن ،باشد ز بینوایى

گفتم فراق رویت ،برده توان وتابم                   گفتا شكیب باید ،در مَشیَت خدایى

گفتم که جمکرانی ، یا مکه یا مدینه                   گفتا بجوی از من ، هرجا نشان پایی

گفتم شمیم مویت ، درسهله بود روزی                 گفتا ببوی آن را ، هر صبح و هر مسائی

گفتم نجف ندارد ،آرام ، بی وجودت                     گفتا کمال امن است ، آنجا که می نمایی

گفتم که کاظمینی ، یا سامرای عشقی                  گفتا بُود حضورم ، هر لحظه هر کجایی

گفتم به کربلا ، گر رفتی ببر دلم را                       گفتا به شرط اینکه ، باشی تو کربلایی

گفتم «امینِ» عشقت هستم بده امانم                   گفتاكه درامانى ،تادركنارمایى