- منتشر شده در شنبه, 15 فروردين 1388 14:36
- نوشته شده توسط امیرحسین فلاح
- بازدید: 4291
« گلبانگ شادى »
| بلبل طبعم غزل خوانى كند | واژه در واژه گل افشانى كند |
| مرغ جانم درهواى عاشقى | پربگيرد ، سيرِ روحانى كند |
| مىزنم گلبانگ شادى دم به دم | تا، رهايم از پريشانى كند |
| بند بند تار و پودم ازشعف | بى قرارامّا ثناخوانى كند |
| ديده مىبارد گهرازشوق و شور | تا به پاى يار ارزانى كند |
| دل كشد پردرهواى حضرتش | تا كه سيرعرش ربانى كند |
| آمد آن گل كز وجودش نُه فلك | برقُدوم او، گل افشانى كند |
| بَه بَه آمد موسم ميلاد او | تاز دين حق نگهبانى كند |
| سائل اويم ودارم افتخار | سائل كويش سليمانى كند |
| آمد آمد آن كه جبريل «امين» | درمديح اوغزل خوانى كند |
| آمد آن مولاى عالم عسكرى | يارى ازآيات قرآنى كند |
* * *
حاج رضا فلاح «امین»