- منتشر شده در شنبه, 28 آذر 1388 19:25
- نوشته شده توسط امیرحسین فلاح
- بازدید: 4124
من کوفه را چون مردگان بی‌درد دیدم
نـامردهاشان را بـه شکل مـرد دیـدم
ایـن نـاسپاسان جمـله اشبـاه‌الرجالند
خصم رسـول و حیـدر و قـرآن و آلند
اینان به آن دستی که بـا من عهد بستند
عهـد مـن و فـرق مـرا با هم شکستند
تنهـا نـه در کوفـه مـرا آواره کردنـد
قـلبم دریدنـد و لبـم را پـاره کردنـد
این شهر را پیوسته نـامردی بـه من بود
ای قوم تنها مـردشان یـک پیرزن بود
زن‌هـا ز نـامردان کوفـه وانماندنـد
از بام‌ها بر فرق من آتش فشاندنـد
مـن جـان نثار عترت خیرالانـامم
صید بـه خـون غلطیده بـالای بامم
وقتی که خود را از عطش بیتاب دیدم
عکس لب خشک تـو را در آب دیدم
در موج خون دریای لارا دیدم امروز
از بـام کوفـه کربلا را دیـدم امروز
انگـار می‌بینم جراحـات تنـت را
خونين به چنگ گرگها پیراهنت را
انگـار بینـم لاله‌هاي پـرپـرت را
پاشیده از هم عضوعضو اکـبرت را
انگار می‌بینم که بعد از قتـل یـاران
هم تیرباران می‌شوی هم سنگ باران
انگـار مـی‌بینم ذبیـح کـوچکت را
زخم گلوی شیرخواره کودکت را
انگار می‌بینم که با اشک دو دیـده
داری به روی دست خود دست بریده
انگار بينم غرق خـون آیینه‌ات را
جای سم اسبان و زخم سینه‌ات را
انگار بينم شمـر مـی‌آید بـه گودال
انگار بينم مي‌زني در خون پر و بال
****
...انگار دیدم جان شیـرینت فـدا شد
زهرا نگه کرد و سرت از تن جدا شد
من بهترین مهمان شهـر کوفـه هستم
مهمـان قصابـان شهـر کـوفـه هستم
لب تشنـه از پیکر جـدا گردد سر من
آویـزه گـردد بـر قنـاره پیکـر من
تنهـا نـه ايـن نامرد مردم می‌کُشندم
در کـوچه‌های شهر کوفه می‌کِشندم
«میثم» شرار از نظم جانسوزت فشاندی
بس کن که دل‌ها را به بحر خون نشاندی
نـامردهاشان را بـه شکل مـرد دیـدم
ایـن نـاسپاسان جمـله اشبـاه‌الرجالند
خصم رسـول و حیـدر و قـرآن و آلند
اینان به آن دستی که بـا من عهد بستند
عهـد مـن و فـرق مـرا با هم شکستند
تنهـا نـه در کوفـه مـرا آواره کردنـد
قـلبم دریدنـد و لبـم را پـاره کردنـد
این شهر را پیوسته نـامردی بـه من بود
ای قوم تنها مـردشان یـک پیرزن بود
زن‌هـا ز نـامردان کوفـه وانماندنـد
از بام‌ها بر فرق من آتش فشاندنـد
مـن جـان نثار عترت خیرالانـامم
صید بـه خـون غلطیده بـالای بامم
وقتی که خود را از عطش بیتاب دیدم
عکس لب خشک تـو را در آب دیدم
در موج خون دریای لارا دیدم امروز
از بـام کوفـه کربلا را دیـدم امروز
انگـار می‌بینم جراحـات تنـت را
خونين به چنگ گرگها پیراهنت را
انگـار بینـم لاله‌هاي پـرپـرت را
پاشیده از هم عضوعضو اکـبرت را
انگار می‌بینم که بعد از قتـل یـاران
هم تیرباران می‌شوی هم سنگ باران
انگـار مـی‌بینم ذبیـح کـوچکت را
زخم گلوی شیرخواره کودکت را
انگار می‌بینم که با اشک دو دیـده
داری به روی دست خود دست بریده
انگار بينم غرق خـون آیینه‌ات را
جای سم اسبان و زخم سینه‌ات را
انگار بينم شمـر مـی‌آید بـه گودال
انگار بينم مي‌زني در خون پر و بال
****
...انگار دیدم جان شیـرینت فـدا شد
زهرا نگه کرد و سرت از تن جدا شد
من بهترین مهمان شهـر کوفـه هستم
مهمـان قصابـان شهـر کـوفـه هستم
لب تشنـه از پیکر جـدا گردد سر من
آویـزه گـردد بـر قنـاره پیکـر من
تنهـا نـه ايـن نامرد مردم می‌کُشندم
در کـوچه‌های شهر کوفه می‌کِشندم
«میثم» شرار از نظم جانسوزت فشاندی
بس کن که دل‌ها را به بحر خون نشاندی
شاعر : حاج غلامرضا سازگار (میثم)
کپي برداري تنها با ذکر منبع مجاز است .{ منبع : سایت مداحان دات آی آر}
--------
توجه ! به علت تایپ اشعار امکان هر گونه غلط تایپی در متن اشعار وجود دارد
درصورت برخورد با غلط ها ،جهت رفع آنها ما را در قسمت نظرات مطلع فرمایید. باتشکر