- منتشر شده در جمعه, 06 مرداد 1391 01:00
- نوشته شده توسط گمنام
- بازدید: 2333
هرکی جای اون بود، به خودش می گفت:« به تو چه، مگه خودت کم مشکل داری؟!»
ولی مرتضی اینطوری نبود و هرکی رو می دید که مشکلی داره، چه از نظر مادی، خانوادگی، احساسی یا هر مشکل دیگه، می رفت سراغش. به حرف همه گوش می داد و اگه می تونست کمکشون می کرد، اگه راهنمایی لازم بود، باهاشون هم فکری می کرد و اگه کاری هم از دستش بر نمیومد، باهاشون هم دردی می کرد؛ واسه همین شده بود سنگ صبور همه. هم سال اولی ها و هم سال بالایی ها دوستش داشتن و باهاش راحت بودن.
